اندرزنامه
زدودم ز خود هاله تاریکی ها
فرصتی شد زنم لبخند بر پاکی ها
ز زشتی های دنیا روی بر بگردان
چشم سوی زیبایی ها بدوز ای جوان
گوش حقیقت تیز کن به ندای عاشقان بیان
نگاه سلیم پیشه کن تا لعل صدف کنی عیان
فام رنجور بندگان نتوان دید ای
خدا
توانی به من ده، نروم بر خطا، ناخدا
